O ¶νθρωπος Που Γελά
Tο «ράλλυ Aκρόπολις» έχει πολλή σκόνη! Mια μάρκα αυτοκινήτων που διακρίθηκε στο τελευταίο«Aκρόπολις» εν μέσω άλλωστε και άλλων αυτοκινήτων που επίσης διακρίθηκαν, και πάντως όχι
η πρώτη, έσπευσε να ενημερώσει τους πάντες, μέσω διαφημιστικών καταχωρήσεων στον Tύπο,
λέγοντας: «συγγνώμην που σας κάναμε σκόνη!»
O ¶νθρωπος Που Γελά, παρ? ότι συμπαθεί τη συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων, ενοχλήθηκε απ?
τον εξυπνακισμό της διαφήμισης. Kακώς! Ως τώρα νόμιζε ότι είχε μάθει να ξεχωρίζει τα
προϊόντα απ? τη διαφήμισή τους...
***
O ¶νθρωπος Που Γελά εκνευριζόταν με τις διαφημίσεις. Tώρα πια διασκεδάζει μαζί τους...
Όμως δεν ξέρει τι απ? τα δύο είναι πιο απελπισμένο...
***
Bασικός κανών της σύγχρονης επικοινωνιακής πολιτικής περί τα εμπορεύματα είναι να
εκλαμβάνεται η βλακεία του διαφημιστή ως χιούμορ της διαφήμισης.
Aυτό, βεβαίως, εφ? όσον αφορά στα εμπορεύματα, αφορά και στην πολιτική, στον βαθμό που η
πολιτική είναι εμπόρευμα.
O βαθμός (που η πολιτική είναι εμπόρευμα) είναι «¶ριστα Δέκα» σημείωσε χαιρέκακα ο
¶νθρωπος Που Γελά.
----------------------------------------------
O δεύτερος βασικός κανών της διαφήμισης είναι να απευθύνεται σε ηλιθίους, διότι η μεγάλη
πληθύς των καταναλωτών είναι ηλίθιοι. Aυτό δεν πρέπει να ενοχλεί τους έξυπνους ου μην κι
εκλεπτυσμένους
διότι οι αγοραπωλησίες των ηλιθίων (ως καταναλωτών) και οι αγοραπωλησίες των ηλιθίων (ως
εμπορευμάτων) παράγουν τον πλούτον εκείνον που χρειάζεται, ώστε να δημιουργούνται και να
αποκτώνται προϊόντα υψηλότερης στάθμης τα οποία με τη σειρά τους απαιτούν
εξυπνότερη κι εκλεπτυσμένη διαφήμιση, ικανή να προκαλέσει το ενδιαφέρον των έξυπνων κι
εκλεπτυσμένων, όπερ έδει δείξαι!
Συνεπώς, ξανασημείωσε ο ¶νθρωπος Που Γελά, η ηλίθια διαφήμιση είναι απαραίτητη προϋπόθεση
της εκλεπτυσμένης.
Ένα ισοβαρές για τον πολιτισμό στοιχείο.
Kάτι σαν την Πρωταρχική Συσσώρευση Kεφαλαίου
Aν δούμε το πράγμα απ? την πλευρά της Πολιτικής Oικονομίας. Aν το δούμε από θρησκευτικής
είναι...
... κάτι σαν το «μακάριοι οι πτωχοί των πνεύματι, ότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη βασιλεία
των ουρανών», χωρίς να εξαιρούνται ο Aϊνστάιν (ελπίζω) και διάφοροι άλλοι διαθέτοντες
ύποπτο για το ύψος του IQ...
Bεβαίως μ? όσους είναι διαβόλου κάλτσες, τα πράγματα μάλλον αλλάζουν λιγάκι.
Πλην όμως δεν πάμε όλοι στον παράδεισο - αν και αυτή η διαβεβαίωση του Πανάγαθου ότι για
Aυτόν δεν υπάρχει «βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή άδικος», αλλά ότι
όλους τους αγαπά, όλους τους αποδέχεται, όλους τους συγχωρεί, με βάζει σε
(κομμουνιστικές) σκέψεις...
Tελικώς η διαφήμιση μπορεί να ?ναι και πιο δημοκρατική απ? όσον φαίνεται εκ πρώτης όψεως,
συνόψισε ο ¶νθρωπος Που Γελά.
Aν και βεβαίως λαμβάνει υπ? όψιν τα τάργκετ γκρουπ στα οποία απευθύνεται.
Tα τάργκετ γκρουπ είναι κάτι σαν τις τάξεις.
¶λλη διαφήμιση, ας πούμε, θα κάνεις για έναν που θα πάρει Pέιντζ Pόβερ κι άλλη για
κάποιον που θα πάρει κάτι πιο κοντά σε Tράμπαντ.
O πρώτος δεν χρειάζεται... πλατοκαθίσματα, φερ? ειπείν! O δεύτερος όμως χρειάζεται όχι
μόνον πλατοκαθίσματα, αλλά και ορθοπαιδικό.
Mε το πρώτο (τα πλατοκαθίσματα) ασχολείται η διαφήμιση. Mε το δεύτερο (τον ορθοπαιδικό)
το σύστημα Yγείας. H διαφορά ανάμεσα στη διαφήμιση και το σύστημα Yγείας είναι αγεφύρωτη:
H διαφήμιση
θα επιστρατεύσει όλο της το χιούμορ (δηλαδή τη βλακεία του διαφημιστή) για να κάνει την
αγορά του εμπορεύματος (πλατοκαθίσματα) ευχάριστη απ? τον καταναλωτή (εμπόρευμα).
Συνεπώς: α) τον αποκαλεί Πλάτωνα!
Tο «Πλάτων» παραπέμπει στο πλατοκάθισμα!
β) ¶παξ κι αποκτήσει το πλατοκάθισμα (ο Πλάτων) η γυναίκα του πλατοκαθίσμ..., συγγνώμην
του Πλάτωνος, γυρίζει υπεροπτικά και κακιασμένα την πλάτη σ? όσους δεν έχουν αποκτήσει
ακόμα πλατοκαθίσματα.
Kαι λέμε κακιασμένα (φαίνεται απ? τη στριγγιά φωνή) και υπεροπτικά (του στυλ:
να-κι-εγώ!), διότι η διαφήμιση που απευθύνεται στους καταναλωτές (ως εμπορεύματα) πρέπει
να αναδεικνύει τις αρετές βάσει των οποίων οι καταναλωτές (ως ηλίθιοι) συμπεριφέρονται
στην καθημερινότητά τους τον ανταγωνισμό, τη ζήλεια, τις κακίες, την μικρότητα, την
αγένεια, την αμορφωσιά...
... πρέπει η διαφήμιση να θυμίζει στον καταναλωτή οικείες συμπεριφορές, οικεία καλά
(πώς, ας πούμε, θα βγάλει το μάτι της πεθεράς του) - αν του θυμίσει οικεία κακά, θα την
ζημιώσει τη διαφήμιση ο καταναλωτής, ως άλλος Aθηναίος τον Φρύνιχο.
-----------------------------------------
Bεβαίως, η διαφήμιση δεν παρακολουθεί μόνον την πάλη των τάξεων (των τάργκετ γκρουπ) αλλά
μερικές φορές απευθύνεται ενωτικά, εθνικά και υπερταξικά (μην πω πατριωτικά) στο σύνολο
του πληθυσμού.
Tο 50% της ζωής μας είναι πλέον διαφημίσεις για την κινητή τηλεφωνία και το άλλο 50% για
τα καταναλωτικά δάνεια.
Eδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο, σκέφτηκε ο ¶νθρωπος Που Γελά, αλλά προτίμησε να το κλείσει
αμέσως.
Xρωστάει! Tα μαλλιά της κεφαλής του!
Για των οποίων την πιτυρίδα οι διαφημίσεις είναι επίσης υπερταξικές...
***
Όταν προσπαθείς να μάθεις για τα προϊόντα απ? τις διαφημίσεις τους, είναι σαν να
προσπαθείς να μάθεις για τις ειδήσεις από την τηλεόραση.
Eίναι σαν να έχει μπερδέψει την παιδεία με την εκπαίδευση. ¶σχετα...
ΣTAΘHΣ Σ.